screening

Afgelopen week hebben we een groep leerlingen (1ste t.e.m. 4de leerjaar) gescreend op taal, articulatie, auditieve vaardigheden, lezen en schrijven. Aan de hand van de resultaten op deze screening hebben we dan elk 11 leerlingen geselecteerd die we de volgende weken therapie zullen geven. In het weekend hebben we dan ook onze handen vol gehad met het maken van behandelplannen en therapievoorbereidingen.
Op school zien de kinderen ons erg graag komen: ze zwaaien heel de tijd, laten ons maar al te graag hun kunstjes zien (handstand, radslag, salto-achtige dingen,...) en wanneer we tijdens de pauze op de bank zitten, zit deze binnen de kortste keren helemaal vol! 




Tussen al dat werken was er ook tijd voor wat ontspanning! Zo hebben we in de week een gezellig etentje gehad met Leen en Riet op ons appartement. Vandaag zijn we gaan brunchen bij Zus & Zo en daarna hebben we een bezoekje gebracht aan de zoo.




Annelies

Frans-Guyana

Omdat we wat problemen hadden met ons visum, stond er vandaag een tocht naar Frans-Guyana op het programma. En wat voor één!
Het begon al toen we in Paramaribo de staatsbus richting Albina wilden nemen. We stonden te wachten en plots riep er iemand "Albina". Een hele hoop mensen stormde richting de bus, en wij erachteraan natuurlijk. De mensen gooiden hun bagage in de bus, duwden en trokken om erin te geraken en na 5 seconden zat de bus vol... zonder ons. 
Gelukkig hadden we snel ander vervoer en konden we beginnen aan een 3 uur durende rit. Het grootste deel van de baan was verschrikkelijk slecht aangelegd, maar dat was geen probleem voor de chauffeur hoor: racen maar! Van links naar rechts over de baan, hard remmen, half in de goot rijden of net in het midden van de baan en dan plots naar links, want er komt een tegenligger aan,... alles om zoveel mogelijk putten te ontwijken. En dan begon het nog eens ontzettend hard te regenen, maar ook geen probleem hoor voor de chauffeur: blijven racen! 
Ik voelde me alles behalve op mijn gemak (mama: dit zou ook echt niets voor jou geweest zijn :D). 
Met rug- en hoofdpijn kwamen we uiteindelijk aan in Albina, waar we naar de douane gingen voor onze eerste stempel (uit-Suriname). Hierna gingen we met een korjaal naar de overkant, naar Frans-Guyana, waar we onze tweede stempel kregen (in-Frans-Guyana). Even  rondgewandeld op de plaatselijke markt, iets gegeten en dan kon onze terugtocht beginnen: stempel drie (uit-Frans-Guyana), met de korjaal terug naar de overkant en stempel vier (in-Suriname). 
Na opnieuw 3u in een racende auto te zitten, kwamen we uitgeteld thuis aan en was ik nog net in staat om dit blogbericht te schrijven! 

Maandag moeten we nog voor onze (hopelijk) laatste stempel naar de vreemdelingenpolitie, en dan zijn we legaal in het land tot het einde van ons verblijf :D


Annelies

Dovenschool

Gisteren en vandaag ben ik gaan observeren bij de logopediste van de Kennedy dovenschool. Erg fijn en interessant om eens te zien hoe het er daar aan toe gaat.
Het is de enige school in Suriname voor slechthorende en dove kinderen en er zitten 52 leerlingen. De grote meerderheid van de kinderen draagt een hoorapparaat; van CI's maken ze hier nog geen gebruik.

Bij de kleutertjes en de eerste jaren van de lagere school wordt er vooral individueel gewerkt, en dan vooral op woordenschat en taalbegrip. Bij de hogere jaren observeert de logopediste voornamelijk de interactie tussen de leerkracht en de leerlingen, om zo de leerkracht tips te kunnen geven. Bijvoorbeeld: goed articuleren, zodat de leerlingen ook gebruik kunnen maken van het lipbeeld. 
Ik heb dan enkele individuele therapieën en groepstherapieën kunnen volgen, en heb er zelf ook eentje mogen geven. Toch niet eenvoudig want dat jongetje gebruikte praktisch alleen gebaren, wat ik dus niet allemaal even goed begreep... 
Aan de school is ook een audiologisch centrum verbonden, waar zowel de leerlingen van de school opgevolgd worden, als patiënten van buitenaf en hier mag ik in de komende maanden een aantal voormiddagen gaan helpen.

week 2

Onze eerste stageweek verliep wat chaotisch, er was namelijk nog niet meteen een stagebegeleider. Gelukkig is dat in de loop van de week in orde gekomen :D  
Ondertussen zijn we dan zelfstandig aan de slag gegaan en hebben we geobserveerd in de verschillende klassen van de Saronschool. Ook hebben we nagedacht over de ontwikkeling van een screeningsinstrument,  waarmee we een groep leerlingen kunnen selecteren om therapie aan te geven.

Deze week hebben we het cafeetje Zus & Zo ontdekt, erg populair bij Belgische en Nederlandse stagiaires. Ze organiseren ook allerlei activiteiten, dus daar gaan we zeker nog eens naartoe! Verder hebben we ook nog de toerist uitgehangen en zijn we iets gaan drinken met Leen en Riet, twee stagiaires geneeskunde die hier ook voor drie maanden zijn. 

In het weekend hebben we weer heel wat uitstapjes gedaan met Ina, Harold en een neefje Rasheel. 

Zaterdagvoormiddag zijn we naar Domburg geweest, een gezellig plaatsje aan de Surinamerivier. ’s Avonds waren we uitgenodigd op het verjaardagsfeest van de zus van Ina. Tegen 19u moesten we daar zijn, maar zoals het hoort volgens de relaxe Surinaamse mentaliteit vertrokken we maar tegen 19.30u. Het was zogezegd een klein feest, maar dat was dan toch volgens de Surinaamse normen (op trouwfeesten zijn er gemakkelijk 500 à 600 gasten!). De volgende drie uren stonden in het teken van eten: zodra we aankwamen kwam het ene na het andere op ons af: eerst een bordje met hapjes (samosa en nog wat vreemde dingen), dan het hoofdgerecht (bami, nasi, pom,…) en tot slot nog taart, ijs en chocoladecake! 

Zondag zijn we naar Groningen geweest. Dit was de vestigingsplaats van de Nederlandse boeren die in 1845 in Suriname aankwamen. Je vindt er nu nog een monument terug ter herdenking aan 100 jaar boerenkolonisatie. 

week 1

Dag iedereen!


Vandaag heb ik toch maar besloten om een blog bij te houden in plaats van al dat gemail! Zo kan iedereen ook makkelijker onze avonturen volgen =D!


Op dinsdag 3 januari zijn we aangekomen in Paramaribo en hebben we onze intrek genomen in ons appartementje in de Portugalstraat. 

Tijdens de eerste week hebben we de stad wat verkend, hebben we kennis gemaakt met de Stichting Projekten Christelijk Onderwijs en met de school waar we stage zullen lopen. 
Ook het zoeken naar deftig eten heeft heel wat uren in beslag genomen. In elke straat zijn er wel meerdere kleine Chinese supermarktjes te vinden, maar daar hebben ze niet echt veel of lekker eten: stinkende aardappelen, volle melk in zakken, sponsachtig brood,... Gelukkig hebben we een grotere supermarkt gevonden waar ze tenminste groenten en fruit hadden. 


Naast het eten zijn er nog heel wat andere dingen waar we aan moesten wennen.  
Eerst en vooral is er het warme weer: 30 graden en meer, maar daarover mogen we zeker niet klagen! 
De bus nemen naar het centrum verloopt ook anders dan in België; er zijn geen vaste uren of haltes. Hier moet je gewoon ergens langs de weg staan en de bus tegenhouden. De mensen zijn ook ontzettend lui op dat vlak: als de bus 5 meter voor hen stopt om iemand anders op te pikken, zullen ze blijven staan en de bus nog eens laten stoppen voor hen. 

Onze eerste tocht met de fiets was een heel avontuur. Ten eerste rijden ze hier links, wat dus goed opletten is, zeker aan kruispunten. Ook rijden we met fietsen met een achteruitrem, waarbij je dus maar na 5 meter echt stilstaat! Plots moeten remmen is dus niet aangeraden. Ook tuten de auto’s hier heel de tijd: om aan te geven dat ze doorrijden en dus niet zullen stoppen, maar ook om ons door te laten, of gewoon om naar ons te tuten. Geen eenvoudige situatie dus, fietsen in Suriname :D  
En tot slot zijn er nog de muskieten die ons heel graag zien. Vanaf nacht één komen die beestjes ons maar al te graag steken. En nochtans slapen we onder een muskietennet (klamboe), spuiten we ons vol met anti-muggenspray, en hebben we een anti-mug ding voor in het stopcontact; als dat nog niet genoeg is? Iedereen hier zegt wel dat we na een tijdje minder last gaan krijgen, laten we hopen dat ze gelijk hebben...


Op zondag zijn we met Ina en Harold, onze onderburen naar de markt geweest en daarna op familiebezoek. We hebben samen met haar zussen samosa's gemaakt, gefrituurde bladerdeegjes met patatjes en kousenband (lange bonen) in. We hebben ook roti gekregen om te eten: hetzelfde bladerdeeg dat je in stukken moet trekken en dan daarmee vlees en groentjes oppakken.

Annelies